Een ondoordeweekse avond in Apt

Walmen tabaksrook, wijnaroma's en een orkest van etensgeuren dwarrelen omhoog en vermengen zich in de windloze avondlucht. Ze bereiken mij en gaan aan me voorbij, terwijl ik op het balkon van Le Petit Palais aan het plein van Apt zit, in de branding van een zee van geluid. Gelach, gepraat, geklap en gekletter, met daar bovenuit muziek, afkomstig van het podium dat zwart afsteekt tegen wat een paleis had kunnen zijn. Dit plein vormt op deze doordeweekse zomeravond het kloppende hart van een bevolking die ik helemaal niet ken, maar die ik nu goed meen te begrijpen in hun ritme, hun ontspanning, hun vermaak, misschien zelfs een fractie van hun passies. 

Ik zie kinderen op de late uren spelen, nu eens koppels gemoedelijk wiegen op frivole Cubaanse muziek, dan weer twintigers en een gepensioneerde dansen onder begeleiding van donderende gitaren. Wie was er voor wie, hier op dit moment? De verschillende artiesten voor de inwoners? De inwoners voor de artiesten, onder het gele straatlicht, witte camerageflits en ver daarboven misschien twee of drie sterren? In wezen was iedereen hier voor elkaar, zonder het goed en wel te beseffen, want zo'n avond maakt een mens niet in zijn eentje. Muzikanten, technici, terrasgasten, personeel, voorbijgangers, toevallig aanwezige toeristen zoals mijn partner en ik. 

Voor mij was dit een nieuwe ervaring, want ik ga nooit naar liveoptredens van bands, en ik heb geen bijster groot hart voor muziek, en toch snap ik nu iets van de orfische betoverende werking die muziek soms kan hebben. Ik begrijp nu beter wat jong en oud naar podia drijft. Op een avond als deze slorpt de muziek je op. Ze kruipt onder je huid, in je bloed, tot in je hart. Ze dwingt je haast om te luisteren en zelfs mee te bewegen. Velen heb ik hier vanavond aan zien toegeven. Voor mij was dit een nieuwe ervaring, al weet niemand van de aanwezigen dit.

Na middernacht ben ik aan het bekomen, of aan het nagenieten, terwijl de menigte beneden mij langzaam uiteenvalt, en ik in de beschutting van luifels mijn gedachten probeer te verzamelen om deze woorden op te schrijven.