Andere wereld, andere tijd

Natuurkundig gezien mag tijd dan relatief heten, maar astronomen tellen wel dagen, maanden (wat dezelfde oorsprong heeft als maan) en jaren. Waarom ook niet? Wat is echter een jaar, als men het heeft over de langzame vorming van de eerste lichamen in de protoplanetaire schijf die het vroege zonnestelsel ooit geweest is? Er is nog geen volgroeide planeet die in 365 en 1/4 dag rondom een volgroeide zon draait. Op zich niet van belang, maar laten we ons eens een ander zonnestelsel voorstellen. Een waarin een levensvatbare planeet dichter bij de zon staat en onder invloed van diens zwaartekracht sneller daaromheen draait. Voor denkende wezens op die rotsklomp zou een jaar een kortere periode betekenen dan voor ons. Wat zouden daar de gevolgen van zijn op hun denken? 

    Die vraag kunnen we ook aan katten en honden stellen, met hun kortere levensverwachting, maar om oeverloze discussies over zelfbewustzijn te vermijden, houden we het hier bij zelfbewuste 'groene mannetjes'. Misschien zou de tijd in hun beleving sneller gaan, en zouden zij nog meer klagen over de kortheid van het leven. Misschien heeft de dood voor hen meer betekenis, of heeft juist het leven veel meer betekenis, of misschien leven zij enkel op een sneller tempo en leven ze intenser. Zouden zij hun geschiedenis anders schrijven? Zouden hun kronieken bijvoorbeeld veel compacter zijn? En hoe zouden zij over eeuwigheid denken? Hoe stellen zij als gevolg daarvan hun goden voor? Zou de godsdienst voor hen veel belangrijker zijn, omdat ze beseffen dat de tijd voor hen zo snel gaat dat de kans op het meemaken van een wonderlijke gebeurtenis miniem is? Wat betekent dat de belofte altijd kan blijven bestaan. Anders gezegd, zouden veel langer levende wezens op langzaam draaiende en omwentelende planeten hun religie verzaken, omdat ze in de eeuwigheid nog niets wonderlijks hebben zien gebeuren? 

    Vragen en speculeren. Wat moet ik anders in mijn vrije tijd?

Zie overigens ook het nieuwsbericht Is Earth as Special as We Think? van National Geographic, 7 september 2015.