Filosofen en pluimvee: twee anekdotes

Eerste anekdote

In de Leven en leer van beroemde filosofen (VI, 40) beschrijft Diogenes Laërtius het volgende gevalletje over Plato en zijn tijdgenoot c.q. filosofische concurrent Diogenes, een cynische filosoof.

Toen Plato een definitie van een mens had gegeven - 'Het is een wezen met twee benen, zonder vleugels' - en daarmee bekendheid verwierf, bracht Diogenes een haan, die hij kaalgeplukt had, naar de school en zei: 'Dit is de mens van Plato'. Daarop werd aan de definitie toegevoegd "met brede nagels".[1]

Tweede anekdote

Postmodernist Slavoj Žižek heeft het over een grapje dat circuleerde in het lacaniaanse circuit, ter illustratie van de belangrijke rol die de (vermeende) kennis van de Ander heeft.

[A] man who believes himself to be a kernel of grain is taken to a mental institution where the doctors do their best to convince him that he is not a kernel of grain but a man; however, when he is cured (convinced that he is not a kernel of grain but a man) and allowed to leave the hospital, he immediately comes back, trembling and very scared - there is a chicken outside the door, and he is afraid it will eat him. “My dear fellow,” says his doctor, “you know very well that you are not a kernel of grain but a man.” “Of course I know,” replies the patient, “but does the chicken?”[2]

________

[1] Fragment 157 in Georg Luck, De wijsheid van de honden. Teksten van de Griekse cynici, 2011.

[2] The Parallax View, Cambridge: MIT Press, 2006, 351.