🝧 Meropisᚒcreaties

Wat aantekeningen over classificatiepogingen, definiëringen, en de noodzakelijkheid en willekeur daarvan. ‘Overwegen we in het bijzonder de vorming van de begrippen: ieder woord wordt direct begrip, doordat het nu juist niet dienst hoort te doen als een soort aandenken aan een eenmalige en geheel en al geïndividualiseerde oergebeurtenis waaraan het zijn ontstaan dankt, maar integendeel doordat het op hetzelfde moment moet passen op talloze, min of meer op elkaar lijkende, ofwel: strikt genomen nooit aan elkaar gelijke, gevallen. Ieder begrip ontstaat uit het gelijkstellen van het niet-gelijke.’ ̶   Friedrich Nietzsche, Over waarheid en leugen in buiten-morele zin , 1873 Een classificatiesysteem is een systeem waarin zaken op logische wijze geordend worden in klassen. Dit gebeurt deductief, dus van het algemene naar het bijzondere middels subklassen. Vervolgens is een klasse een groep van min of meer verwante zaken. Een classificatie wijst de essentie van een...

Wat notities aan de hand van  Solaris , het sciencefictionverhaal van de Poolse auteur Stanislav Lem. Het boek, zo beken ik met enige schaamte, ken ik niet, maar ik heb zowel  Andrej Tarkovski's verfilming (1972) als Steven Soderberghs verfilming (2002) gezien. Een paar keer zelfs, omdat het verhaal me intrigeert. De gedachten die me invielen, behoeven eerst enige inbedding. Het verhaal gaat over een psycholoog, Chris Kelvin, die uitgezonden wordt naar een afgelegen ruimtestation, dat een baan beschrijft rondom de oceaanplaneet Solaris. Het bouwsel dient als onderzoekscentrum, maar de reden dat Kelvin erheen gaat, is niet om de planeet te bestuderen, maar de onderzoekers. De overgebleven bemanning maakt een erg vreemde indruk, en zij die er niet meer zijn, pleegden zelfmoord. De reden is dat allen vroeg of laat verwarrend bezoek kregen van schijngestalten. Die gestalten hadden telkens de vorm van mensen uit hun verleden, en herinnerden de onderzoekers zodoende aan b...

Bron: hier . Bron: hier . Bron: hier . Bron: hier . Bron: hier .

De mens lijkt een aangeboren neiging te hebben tot collectievorming en idealisering. Die eigenschappen komen op veel manieren tot uiting, maar een ervan is de omgang met planten en bloemen. Planten zijn sinds de literatuur van de oudheid nauw verbonden met het ideële landschap van harmonie. Eerst is er in mythologische context het Arcadische landschap waarin de eenvoudige, vroege mens zorgeloos leeft. Zo'n gouden tijd komt in veel tradities voor. Thomas Cole, Dream of Arcadia , circa 1838. Vervolgens is er de tuin. Oorspronkelijk duidt het woord op een omsloten plaats. Vandaar de verwantschap met het Engelse town , 'stad'. Het is pas binnen die omheining dat dingen verzameld kunnen worden, en die verzameling wordt vermoedelijk gerechtvaardigd door de veronderstelling de buitenwereld niet (langer) kan voorzien in de vereiste harmonie, schoonheid of rijkdom aan vormen, geuren en kleuren. De verzakelijkte monocultuur van de beschaving is het plaveisel voor de vlu...