Opiniecultuur en het onderwijs: een sensibiliseringsproject om te durven twijfelen
In onze liberale, democratische maatschappij is veel ruimte vrijgemaakt voor het geven van meningen. Denk aan referenda, columns en opiniestukken in kranten, praatprogramma’s, straatinterviews in het journaal en discussiemomenten in het onderwijs. De democratie kan niet draaien zonder de mening. Dat dit verband een belangrijk motief is voor het democratiseren van het onderwijs is logisch. Zonder veel geïnformeerde burgers zijn verkiezingen immers een eliteaangelegenheid. Het inrichten van ruimte voor de mening kan echter ook doorslaan, en dat betekent dat de band tussen meningen en onderbouwingen wordt verwaarloosd. Een mening om de mening hoeft niet in elke kwestie interessant of relevant te zijn. Desondanks vraagt men in het journaal ‘de man op straat’ wel om zijn mening zonder meer. Het lijkt alsof een mening vereist is, een vanzelfsprekendheid. Dat wordt althans geïmpliceerd door de flitsinterviews op straat, de vele enquêtes en de stemplicht (!) in België. Is de mening echter...