Notitie over het nut van namedropping in Petrarca's 'Het geheim'
Petrarca was een belezen man, en als zijn lezer dat niet kon nagaan door zijn eigen belezenheid, dan hielp de auteur hem wel een handje. Daartoe vermeldt hij nogal eens - maar niet constant - de naam van de schrijver waarnaar hij verwijst of die hij citeert, al dan niet gevolgd door de titel van het betreffende werk. Voor de moderne lezer lijkt dat soms geforceerd en misschien zelfs pedant, maar nog los van het gegeven dat klassieke auteurs en kerkvaders bronnen waren die (veel) autoriteit genoten, denk ik dat er nog een reden is. In de loop van zijn leven schreef Petrarca Het geheim , een dialoog tussen hemzelf en de heilige Augustinus die hem te hulp komt bij zijn innerlijke strubbelingen, waarvan dit werk de neerslag vormt. In het laatste deel van hun derde gesprek (zoek hier de symboliek) schrijft Petrarca via het personage van Augustinus: 'Heel vaak is al gebleken hoe waar deze regel uit Vergilius' Georgica is: "Traag groeit de boom, pas later zal hij aan je klei...
