🝧 Meropisᚒcreaties

‘We all speak our own language of ghosts.’ I wish to spend a few words on Paul Austers In the Country of Last Things . Although I usually do not read modern (relatively recent) literature, this novel is the second of Auster’s work I devoured, the first being the New-York Trilogy . What I find amusing and fascinating, is his combination of postmodern playfulness, flirts with philosophy, and quirky realism. To me, the texts are an invitation for analysis. In what follows, however, I will not provide an analysis of In the Country of Last Things , because I do not intend to scrutinise the text. Instead, I will touch upon some aspects I think are central issues within the story and contribute to its literary character. Introduction First a sketch of the situation. The novel takes the shape of a long letter, written by a young woman named Anna Blume. In it, the reader is introduced to an anonymous, dystopian environment simply called ‘the city’. Anna went there by boat in an atte...

Het scheppende karakter van de taal is niets nieuws. De pragmatiek, een tak van de taalkunde, leert bijvoorbeeld dat bepaalde taalhandelingen de werkelijkheid beïnvloeden. Voorbeelden zijn ‘Ik verklaar u man en vrouw’, ‘U staat onder arrest’ en ‘Ik beloof dat […]’. Dit geldt ook voor afzonderlijke woorden, zoals democratie , kerstman en God . Een talig begrip uitvinden, beïnvloedt de menselijke werkelijkheid. Ik vraag me af of de negatieve zijde van dit alles ook opgaat. Geen taal is volmaakt, en met woorden valt nooit alles waterdicht en glashelder te omschrijven. Betekent dit dat we hierdoor veel potentiële begrippen en inzichten mislopen? Dat zullen we nooit weten, ondanks verschillende pogingen in de geschiedenis om een perfecte taal te ontwerpen. Het denken, taal en zelfbewustzijn hangen nauw samen. Het geheugen is een belangrijk onderdeel van cognitie, en dat geheugen bestaat onder andere uit het episodische geheugen, waarvan de ontwikkeling samenhangt met serieel-orde...