De macht van de naam
Namen zijn meer dan gewone zelfstandige naamwoorden, alleen al omdat ze zich daarvan onderscheiden met een extra ‘verwijzingsdimensie’. Doorgaans, stellen we gemakshalve, verwijst een zelfstandig naamwoord naar een object in de werkelijkheid of naar een concept. Eigennamen hebben uiteraard ook een etymologische achtergrond, en zodoende verwijzingen van het voorgenoemde soort, maar waar zelfstandige naamwoorden doorgaans generiek zijn (ze verwijzen naar soorten, klassen, groepen van zaken), daar zijn eigennamen uniek. Ze verwijzen naar één bepaalde entiteit. Zelfs al zijn er twee Maria’s, dan nog zal het uitspreken van de naam Maria altijd verwijzen naar één van de twee. Namen vereisen dus geen bepaald lidwoord: de zee is mogelijk en zelfs nodig, maar voor de Maria geldt dat niet. Namen benoemen dus iets specifieks, en zodoende zijn ze bijzonder. Daarmee is tevens datgene waarnaar ze verwijzen uniek. De uniciteit van het object wordt onvermijdelijk erkent zodra het een naam krijgt....